Rodzaje padaczki i napadów padaczkowych

Padaczka jest jednym z najczęstszych zaburzeń neurologicznych, dotykającym miliony ludzi na całym świecie. To choroba, która wpływa na funkcjonowanie mózgu i prowadzi do epizodów nagłych i niekontrolowanych napadów. Istnieje wiele różnych rodzajów padaczki, każdy charakteryzujący się specyficznymi objawami i mechanizmami działania. Wśród nich znajdują się padaczki częściowe, uogólnione, miokloniczne, pourazowe, dziecięce i skroniowe. Każdy z tych typów może wywoływać różnorodne napady, z których niektóre mogą być widoczne w postaci drgawek, utraty świadomości lub nawet utraty napięcia mięśniowego. W tym artykule przyjrzymy się bliżej poszczególnym rodzajom padaczki, z ich krótkim opisem, aby lepiej zrozumieć tę kompleksową i niezwykle ważną dziedzinę medycyny.

Rodzaje padaczki

Oto lista znanych rodzajów padaczki wraz z podtypami i ich krótkimi opisami:

1. Padaczka częściowa (ogniskowa):
   • Padaczka częściowa związana z kompleksem uogólnienia:
     • Jest to typ padaczki częściowej, który może przechodzić w napady uogólnione.
   • Padaczka częściowa prosta:
     • Charakteryzuje się jednostronnymi objawami, które nie przechodzą na drugą stronę ciała.
2. Padaczka uogólniona:
   • Padaczka uogólniona to rodzaj padaczki, gdzie napady obejmują obie półkule mózgu jednocześnie. Wyróżniamy m.in. napady toniczno-kloniczne, absanse, miokloniczne, atoniczne i toniczne. Napady toniczno-kloniczne charakteryzują się utratą przytomności, sztywnością mięśni i skurczami. Absanse to krótkotrwała utrata kontaktu. Napady miokloniczne to nagłe skurcze mięśni. Napady atoniczne prowadzą do utraty napięcia mięśniowego. Napady toniczne powodują gwałtowną sztywność ciała. Diagnoza i leczenie wymagają specjalistycznej opieki neurologa.
3. Padaczka pourazowa (objawowa):
   • Wynika z uszkodzenia mózgu spowodowanego wcześniejszym urazem, takim jak uraz głowy, wylew czy guz mózgu. Napady w tej padaczce są związane z konkretnym obszarem uszkodzenia mózgu.
4. Padaczka dziecięca (zespół Westa):
   • To rzadki typ padaczki, który występuje u niemowląt i małych dzieci. Charakteryzuje się gwałtownymi skurczami mięśni, utratą umiejętności rozwojowych i specyficznymi zapisami w elektroencefalogramie (EEG).
5. Padaczka skroniowa (skroniowo-czołowa):
   • Napady w tej padaczce mają swoje źródło w płatach skroniowych i/lub czołowych mózgu. Mogą wywoływać różnorodne objawy, takie jak zmiany zachowania, zaburzenia mowy czy dziwaczne ruchy.
6. Padaczka nieokreślona:
   • Występują napady, ale nie można ich przypisać do jednej z konkretnych kategorii padaczki.

Warto zaznaczyć, że padaczka jest złożonym zespołem chorobowym, a każdy z tych rodzajów i podtypów może manifestować się różnorodnie u poszczególnych pacjentów. Dlatego też diagnoza i leczenie powinny być zawsze wykonywane przez wykwalifikowanego lekarza neurologa.

Rodzaje napadów padaczkowych

Oto lista kilku rodzajów wyodrębnionych napadów padaczkowych:

• Napad toniczno-kloniczny (daw. „grand mal”): To najbardziej znany rodzaj napadu uogólnionego, charakteryzujący się utratą przytomności, sztywnością mięśni (faza toniczna) i rytmicznymi skurczami mięśni (faza kloniczna).
• Absanse (daw. „małe drgawki”): Są to krótkotrwałe napady charakteryzujące się utratą kontaktu, mimowolnymi ruchami (np. powieki lub ust) oraz zwykle krótkim czasem trwania.
• Napad miokloniczny: Polega na nagłych i krótkotrwałych skurczach mięśni, które mogą dotyczyć jednego lub wielu mięśni.
• Napad atoniczny: Wywołuje nagłą utratę napięcia mięśniowego, prowadząc do chwilowego zaniku siły i możliwości utraty równowagi.
• Napad toniczny: Charakteryzuje się gwałtownym i utrzymującym się skurczem mięśni, prowadzącym do sztywności ciała.
• Napad skroniowy: Napady związane z płatami skroniowymi mózgu, które mogą powodować różnorodne objawy, takie jak zmiany zachowania, zaburzenia mowy itp.
• Napad pourazowy: Wywołany urazem mózgu, który może objawiać się różnymi typami napadów, zależnie od obszaru uszkodzenia.
• Napad gorączkowy: Występuje u niektórych dzieci w wyniku podwyższonej temperatury ciała, zwykle podczas infekcji.

Nie przegap: Badania z krwi – wykaz | USG jamy brzusznej i miednicy – co warto wiedzieć?

Jak zdiagnozować padaczkę?

Zdiagnozowanie padaczki wymaga odpowiedniego podejścia diagnostycznego przez wykwalifikowanego lekarza neurologa. Oto kroki, które mogą być podjęte w procesie diagnozy:

• Wywiad medyczny: Lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad, w którym zbiera informacje o historii medycznej pacjenta, rodzaju i częstotliwości występowania napadów, ewentualnych czynnikach wywołujących i innych objawach.
• Obserwacja napadów: Lekarz analizuje i rejestruje opisy i charakterystykę napadów od pacjenta lub świadków, jeśli to możliwe.
• Badanie neurologiczne: Ocena funkcji neurologicznych, która może ujawnić ewentualne nieprawidłowości w układzie nerwowym.
• EEG (elektroencefalografia): Badanie rejestrujące aktywność elektryczną mózgu. EEG może pomóc zidentyfikować charakterystyczne wzorce aktywności mózgu podczas napadów.
• MRI (magnetyczno-rezonansowe badanie obrazowe): MRI mózgu pozwala zobaczyć ewentualne strukturalne zmiany w mózgu, które mogą wpływać na występowanie padaczki.
• Badanie krwi: Badanie laboratoryjne, które może pomóc wykluczyć inne przyczyny napadów, takie jak infekcje, zaburzenia metaboliczne itp.
• Monitorowanie napadów: W niektórych przypadkach, gdy napady są trudne do zarejestrowania, stosuje się monitorowanie długoterminowe, np. w szpitalu.

Warto podkreślić, że diagnoza padaczki jest procesem złożonym, a każdy przypadek jest indywidualny. Dlatego kluczowe jest skonsultowanie się z lekarzem specjalistą, który może postawić właściwą diagnozę i zaplanować odpowiednie leczenie.